Ik zag hem al aan komen rijden, de bus van de meneer van de TNT. Ik zat echt te wachten tot de zoemer zou gaan en ik zou horen: " ik heb een pakje voor u' , zodat ik op de knop zou drukken en kon zeggen: tweede verdieping graag. Maar er kwam geen bel.
Een paar minuten kwam er wel een TNT meneer aanlopen op mijn galerij en hij kwam zelfs bij mijn deur aanbellen. Toen ik naar de voordeur liep zag ik dat hij een doos vasthad met een handgeschreven adres erop. Met een intens gelukzalig gevoel deed ik de deur open.
"Dag mevrouw, kunt u een pakketje aannemen voor uw buurman."
"Zucht, steun, ja hoor, zet het daar maar neer."
Ik kan de spanning bijna niet meer aan :-)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
arme jij.... wat een desillusie dan, he?
ocharme, nog eventjes geduld ;-)
Oh ja, heel herkenbaar. :-)
Een reactie posten